Άλλες εποχές.......άλλα παιδιά.....άλλα ενδιαφέροντα.....διαφορετικές αντιδράσεις

Η αντίδραση του ....... καρχαρία!!!!!!!!!!!!!!

Ένας τύπος με την παρέα του κολυμπούσαν στη θάλασσα όταν ξαφνικά εμφανίζεται ένας καρχαρίας.Όλοι πετάγονται στην ξηρά πανικόβλητοι,εκτός από έναν που δεν κατάλαβε τι γινόταν.Ο κόσμος βλέπει τον καρχαρία να τον πλησιάζει και να του λέει κάτι.Ο τύπος του απαντάει.Ο καρχαρίας του ξαναμιλάει.Ο τύπος απαντάει.Ο καρχαρίας του λέει πάλι κάτι,ο τύπος απαντάει και πάλι ο και ο καρχαρίας φεύγει.Βγαίνει ο τύπος έξω και τον ρωτάνε τρελαμένοι οι φίλοι του:-Τι εγινε ρε; Είδαμε τον καρχαρία που σου μιλούσε και μετά έφυγε χωρίς να σε πειράξει.Τι σου έλεγε;-Να,την πρώτη φορά με ρώτησε τι ψήφισα το 1981 και του είπα ΠΑΣΟΚ.-Και τη δεύτερη φορά τι σε ρώτησε;-Τι ψήφισα το 1985 και του είπα πάλι ΠΑΣΟΚ.-Και την τρίτη;-Με ρώτησε τι ψήφισα το 1989,το 1993,το 1996,το 2000,το 2004,το 2007 και το 2009 και του είπα πάλι ΠΑΣΟΚ.

Mετά τα παίρνει στο κρανίο και μου λέει:     ''E,εσύ φίλε μου δεν τρώγεσαι με τίποτα''..

Μία εικόνα χίλιες λέξεις

ΜΥΘΩΔΙΑ

Τo 2001 δώθηκε στο χώρο των Στηλών του Ολυμπίου Διός μια συναυλία του διάσημου ανά τον κόσμο συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου αφιερωμένη στο ταξιδι του διαστημοπλοίου Odysseus προς τον πλανητη Αρη. To σημαντικό στοιχείο αυτης της συναυλίας ,η οποία κόστισε περίπου 3.000.000 Δολλαρια ,ειναι οτι χρηματοδοτήθηκε απο την NASA και μεταδόθηκε ζωστανα στον πλανητη Αρη μεσω δορυφόρου...!

Η γνωστή ΜΥΘΩΔΙΑ, μετά την "παγκόσμια" προβολή της προκάλεσε ποικίλα σχόλια σχετικά με το μαγευτικό της περιεχόμενο.

Ωστόσο πολλοί είπαν πως εκείνο το βράδυ, δεν έλαβε χώρα μονο μια απλή μουσική παράσταση....

Είναι περιττό να πούμε οτιδήποτε, απλώς αναρωτηθείτε ορισμένα πράγματα:
1) Για ποιό λόγο η NASA δαπάνησε περίπου 3 εκατομμύρια Ευρώ για την πραγματοποίηση μιας τέτοιας συναυλίας;
2) Για ποιό λόγο η συναυλία αυτή , με τόσο μεγάλη σημασία για τη NASA, πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στους στύλους του Ολυμπίου Διός;
3) Γιατί επιλέχτηκε Ελληνική σύνθεση και όχι κάποια σύνθεση από άλλη χώρα;
4) Γιατί οι στίχοι της Μυθωδίας είναι στα Αρχαία Ελληνικά;
5) Για ποιό λόγο οι εικόνες που επιλέχθηκαν να σταλούν στον Άρη , τις οποίες θα δείτε στο πρώτο μέρος της συναυλίας μέσα από το βίντεο αυτό, δείχνουν εκτός φυσικά της Ακροπόλεως, προτομές του Δία, της Αθηνάς, του Περικλέους, καθώς και άλλων Αρχαίων Ελλήνων αλλά και Ολύμπιων θεών;
6) Και το σημαντικότερο.....μέσα από τους στίχους θα καταλάβετε ότι γίνεται επίκληση στο Δία έτσι ώστε να κατέβει στη γη.

Γιατί η NASA και κατ' επέκταση οι Αμερικάνοι που αμφισβητούν τα πάντα που έχουν σχέση με Αρχαία Ελλάδα, πόσο μάλλον την Ελληνική "μυθολογία" να δώσουν τόσα χρήματα για να κάνουν συναυλία - επίκληση προς το...Δία;;

Τροφή για σκέψη όλα αυτά. Δείτε εδώ όλη την συναυλία και θα καταλάβετε!

Καθηγήτρια σε μαθητή: ''Να το βάλεις στον κ... σου''!

Το περιστατικό συνέβη σε ΕΠΑΛ της Πάτρας, όταν μαθητής ήρθε σε αντιπαράθεση με καθηγήτρια η οποία αγανακτισμένη από την συμπεριφορά του αλλά και τον σάλο που δημιουργήθηκε στην τάξη, εκστόμισε υβριστική φράση εναντίον του!

Όλα ξεκίνησαν όταν ο μαθητής μπήκε στην τάξη... με ένα τσιγάρο στο αυτί. Η καθηγήτρια τον είδε, του έκανε αμέσως την παρατήρηση και εκείνος υπάκουσε χωρίς να φέρει καμία αντίρρηση! Όμως, κάποιος άλλος μαθητής από την αίθουσα πετάχτηκε και ρώτησε... «και που να το βάλει»;

Στην τάξη επικρατούσε ήδη σάλος, η καθηγήτρια δεν κατάλαβε ποιος ρώτησε, πίστεψε ότι το έκανε ο μαθητής με το τσιγάρο, σηκώθηκε από την καρέκλα της, τον πλησίασε και του είπε: «Βάλτο στον κώλο σου»!

Αυτό ήταν! Ο μαθητής εκνευρίστηκε και απαίτησε... σεβασμό από την καθηγήτριά του! Σύμφωνα με το dete.gr, η ίδια ζήτησε αμέσως συγγνώμη, το θέμα έφθασε μέχρι την διευθύντρια, ενώ ενημερώθηκαν και οι γονείς του μαθητή!

Σύμφωνα με πληροφορίες της τοπικής εφημερίδας ''Κόσμος'' και από εκείνους ζητήθηκε συγγνώμη, όμως το ζήτημα έχει ήδη φθάσει στην Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Όπως λέγεται στους κύκλους των καθηγητών, αναμφισβήτητα η καθηγήτρια ήταν υπερβολική και δεν συγκράτησε τα νεύρα της, όμως... γύρευε τι έχει περάσει με τέτοιους μαθητές στην τάξη!

Πηγή: newsit.gr

Γράμμα σ’ ένα νέο δάσκαλο........

Αγαπητέ μου συνάδελφε,

Δεν σε γνωρίζω προσωπικά, ξέρω όμως αρκετά για την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Από πέρυσι που διορίστηκες στο δημοτικό σχολείο αυτού του χωριού -είναι από τα λίγα που κρατάνε ακόμη- διαπίστωσες πως θα δυσκολευόσουν πολύ με τα έξοδά σου. Ο μισθός σου ψαλιδίστηκε, γεγονός που σε καίει όλο και περισσότερο. Δεν θα συζητήσουμε όμως εδώ για το πόσο επώδυνο και άδικο είναι αυτό. Αν σου γράφω αυτό το γράμμα, είναι για να σου θέσω ανοιχτά ένα άλλο ζήτημα που το θεωρώ εξίσου σοβαρό. Εννοώ τη μετάγγιση της δυσαρέσκειάς σου στους μαθητές.
Θα το πω ευθέως και με όλο τον κίνδυνο να παρεξηγηθώ: στον δάσκαλο απαγορεύεται όχι βέβαια η απογοήτευση, αλλά το να κάνει επάγγελμα τη διάδοσή της. Δεν έχει το δικαίωμα να παρουσιάζεται στην τάξη του σαν ένας κακοπαθημένος χωρίς ελπίδες, γιατί οι μικροί μαθητές που τον βλέπουν διαβάζουν στο πρόσωπό του μιαν αποτυχία που δεν είναι μόνο δική του, είναι όλων, όλης της κοινωνίας, όλης της προσπάθειας που υποτίθεται ότι κάνει η ανθρωπότητα για να είναι πιο ανθρώπινη. Είναι παιδιά αυτά που σε παρατηρούν, μην το ξεχνάς. Πράγμα που σημαίνει ότι εσύ μπορείς μεν να δυσαρεστείσαι ή να οργίζεσαι με την κρίση, δεν μπορείς όμως να προκαταλαμβάνεις εντελώς την εμπειρία των μικρών ακροατών σου. Πιθανόν στη ζωή τους να υποστούν ακόμη χειρότερα, να τους λείψει ακόμη και το ψωμί. Επίτρεψέ μου όμως να σου θυμίσω ότι δουλειά σου δεν είναι τόσο να τους μάθεις πώς θα διεκδικούν το ψωμί όσο το πώς θα σκέπτονται, και σκέψη σημαίνει πρώτα απ’ όλα να διακρίνουν τα όμοια από τα ανόμοια και να ξεχωρίζουν το κύριο από το δευτερεύον. Ενδέχεται, αργότερα, να θέσουν ως κύριο μέλημά τους την ελευθερία και μετά το ψωμί, ή το αντίστροφο. Είναι δική τους πάντως υπόθεση αυτή – εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τους πείσεις ότι αξίζει τον κόπο να σκέπτεται κάποιος, να κατανοεί και να κρίνει.
Μοιραία γλιστράω σε αφορισμούς, δεν μου διαφεύγει αυτό. Το πρόβλημα όμως είναι επείγον και ο χρόνος πιέζει για να συνεννοηθούμε. Η αιτία που ο τόνος μου είναι ανήσυχος είναι η τάση αρκετών συναδέλφων σου, εκδηλωμένη πρόσφατα (συμβαίνει εξάλλου το ίδιο σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης), να περνάνε την πόρτα του σχολείου με κατεβασμένα τα μούτρα και να παραμένουν έτσι και μέσα στην αίθουσα. Οσο κι αν συμμερίζομαι τις οικονομικές στενοχώριες τους, με λυπεί που δεν βλέπουν στα πρόσωπα των μαθητών τον ερχομό του πραγματικά Καινούργιου, την αθωότητα για χάρη της οποίας θα ήταν σκόπιμο να συγκρατηθούν, να μην πουν με απόγνωση ότι ένα κι ένα κάνουν μηδέν, να ξεπεράσουν την πικρία τους στο όνομα μιας νέας αρχής. Πράγματι, όταν βρισκόμαστε κοντά σε παιδιά, μας φαίνεται μερικές φορές ότι είναι δυνατόν να ξεκινήσουμε κι εμείς τη ζωή μας από την αρχή. Πρέπει να το πιστεύει αυτό ένας δάσκαλος, πρέπει να το νιώθει, διαφορετικά ας ψάξει για άλλη εργασία. Οποιος στέκεται αντίκρυ στα παιδιά, οφείλει να παίρνει κάτι από την ευπιστία τους, την ίδια στιγμή που εκείνος τους δίνει την επιφύλαξη και την ικανότητα για κριτική.
Θα μου πεις, και με το δίκιο σου, ότι για να το κατορθώσει αυτό σήμερα ένας δάσκαλος, και ειδικά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, είναι πιο δύσκολο παρά ποτέ. Γιατί η κοινωνία τού υποβίβασε το κύρος του και η οικογένεια του υπονόμευσε την πειθώ του. Συμφωνώ με την ένστασή σου. Και επαυξάνω μάλιστα, λέγοντας πως οι γονείς από τη μια σού αναθέτουν την εκπαίδευση των παιδιών τους (όπως εκείνοι την εννοούν) και από την άλλη σού δείχνουν πως δεν σε εμπιστεύονται και πολύ. Γεγονός που το πιάνουν στον αέρα τα ανήλικα, κι από εκεί αρχίζουν όλα όσα ζεις καθημερινά: οι πρώιμες ευθιξίες των παραχαϊδεμένων μαθητών (αυξάνονται ακόμη και στην επαρχία), οι δυστροπίες των ατίθασων, οι αυθάδειες των αυριανών βανδάλων.
Εργο πολλαπλό
Είσαι μόνος επομένως. Κυκλωμένος από την απροσεξία των μικρών και από τη δυσπιστία των μεγάλων. Καλείσαι παρ’ όλα αυτά να επωμισθείς ένα έργο πολλαπλό. Καθήκον σου είναι να προστατεύσεις τα παιδιά από τον κόσμο και συγχρόνως να προστατεύσεις τον κόσμο από τα παιδιά, που λόγω της άγνοιάς τους θα μπορούσαν να γίνουν, μεγαλώνοντας, οι τυφλοί καταστροφείς του. Και μήπως προς τα εκεί δεν οδεύουμε; Το φτύσιμο του κόσμου είναι ένα εφηβικό παιγνίδι που γίνεται όλο και πιο δημοφιλές. Εσύ όμως το αναχαιτίζεις όσο μπορείς αυτό. Εσύ είσαι που αποσπάς μια άγουρη ύπαρξη από τα εφήμερα και την τοποθετείς μέσα στο εύρος του χρόνου. Θα ’πρεπε να νιώθεις χαρά και περηφάνια γι’ αυτό, και είμαι σίγουρος ότι κάποιες στιγμές έχεις ήδη νιώσει έτσι. Καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά που ανέλαβες δεν πληρώνονται με τίποτα. Θα είναι, φοβάμαι, πάντα πολύ στενοκέφαλη η κοινωνία για να αμείψει αρκετά εκείνους που παλεύουν με τα αόρατα.

Φυσικά, δεν σου μένει παρά να αγωνιστείς για έναν καλύτερο μισθό, ζήτησέ τον λοιπόν, απαίτησέ τον, προσπάθησε όμως, παράλληλα, να φέρεις στον νου σου και κάποιους άλλους στον ίδιο ρόλο με σένα, άλλοτε, που τους παράσερνε το δασκαλίκι τόσο, ώστε να ξεχνάνε και τα κομμένα τους επιδόματα και την κούρασή τους και το ίδιο το σπίτι τους ακόμη. Μάλλον θα το έβρισκες εξωφρενικά ντεμοντέ να ξαναδιαβάσεις το «Ωχ! βασανάκια» του Παπαδιαμάντη με τον παλιό εκείνο δάσκαλο των δεκατριών ωρών διδασκαλίας την ημέρα, αντιμέτωπο με τους «σκληροτράχηλους» μαθητές του, ή ακόμη να ξαναδείς τη «Ζούγκλα του μαυροπίνακα», με τον πεισματάρη δάσκαλο που δηλώνει ότι το να πλησιάσει τους άγριους εφήβους στην τάξη του είναι για κείνον μια «πρόκληση». Αλλοι καιροί εκείνοι. Αυτό δεν σου έρχεται να μου πεις; Και δεν είναι μια μισο-υπεκφυγή αυτό; Δεν είναι ψέμα αυτό που λέγεται, ότι από τα σχολεία, από την κοινωνία, εξαφανίστηκαν για πάντα οι ανθρώπινοι τύποι που τις δυσκολίες τις παίρνουν σαν πρόκληση; Θα ’θελα πολύ να σ’ ακούσω να μου λες ότι ναι, αυτό είναι ψέμα. Να μου πεις πως εσύ δεν είσαι από εκείνους που μαραζώνουν προτού ακόμη μαραζώσουν. Κι ότι υπάρχουν κι άλλοι με το ίδιο σθένος. 

Αναδημοσίευση από Καθημερινή
Του Βασιλη Kαραποστολη

Μια κλασική ιστορία ενός παιδιού

Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας ένας από τους προπονητές των ακαδημιών της Κάσα Πία είδε τον λιπόσαρκο μελαχρινό πιτσιρικά και τον ρώτησε τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει...
«Ποδοσφαιριστής, κύριε, τι άλλο, αφού με βλέπετε εδώ;» του απάντησε ο μικρός, αλλά ο προπονητής τον προσγείωσε απότομα: «Με τη φάτσα που έχεις κι έτσι όπως σε κόβω, μου φαίνεται ότι θα γίνεις πυροσβέστης»!
Δέκα χρόνια αργότερα ξανασυναντήθηκαν τυχαία πάλι σε ένα γήπεδο. Ο μικρός είχε μεγαλώσει πια, είχε πάρει κιόλας μεταγραφή από την Κάσα Πία στη Βιτόρια Σετούμπαλ και με το που είδε τον προπονητή που του είχε κάνει πλάκα, τον πλησίασε και τον ρώτησε: «Γεια σας, κύριε. Για πείτε μου τώρα με τι μοιάζω; Με πυροσβέστη ή με ποδοσφαιριστή;».
Πέρασε άλλος ένας χρόνος από αυτήν τη συνάντηση και ο Ζοσέ Κάρλος Γκονσάλβεζ Ροντρίγκεζ, κατά κόσμον Ζέκα, δεν έγινε βεβαίως πυροσβέστης, αλλά... εμπρηστής! Το γκολ με το οποίο άνοιξε το σκορ στο χθεσινό ντέρμπι των «αιωνίων» ήταν αυτό που επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να αποδράσει όρθιος από το Νέο Φάληρο, να μείνει πρώτος (και αήττητος επί οκτώ συναπτά ματς) στη βαθμολογία και να ξορκίσει τη δική του αφλογιστία!
Το 'ψαχνε per mare per terram εδώ και δυόμισι μήνες αυτό το γκολ o Πορτογάλος (που ξαναδίνει νόημα στη θέση του) εξτρέμ! Επί 641 λεπτά στο πρωτάθλημα της Super League ο Ζέκα τα είχε σχεδόν όλα, πλην αυτού: κλεψίματα, φάουλ, τελικές προσπάθειες, τρέξιμο πάνω κάτω, ασίγαστο πάθος και πολλές πινελιές ποδοσφαιρικής αξίας (με αποκορύφωμα το εκπάγλου καλλονής «σκάψιμο» της μπάλας στο ματς με τον Eργοτέλη, που έγινε όνομα γκρουπ στο Facebook), αλλά ένιωθε και το παραδεχόταν κιόλας... ημιτελής!
Ε, χθες εκπλήρωσε το απωθημένο του και ύστερα από επτά Σαββατοκύριακα μπόρεσε να κοιμηθεί ήσυχος! Ησυχος και προπάντων... αρτιμελής!
Στην ποδοσφαιρική ταυτότητα του (γεννημένου στις 31 Αυγούστου του 1988 στη Λισσαβώνα) ποδοσφαιριστή, εκτός από τη θέση, γράφεται και η υπόθεση: παίκτης του προπονητή, πολλώ δε μάλλον του Φερέιρα που τον μάζεψε από την κοινή πατρίδα τους και του έδωσε διεθνή υπόσταση. Α, οι φίλοι του Ζέκα λένε ότι με το βιολί που τραβάει λίαν συντόμως θα είναι και παίκτης του ομοσπονδιακού προπονητή, απορούν μάλιστα που ο Πάουλο Μπέντο δεν τον έχει φωνάξει ακόμα...
Παίκτης που χωράει άνετα και στο 4-4-2 και στο 4-3-3, ο Ζέκα είδε χθες τον Κουίνσι να υπερφαλαγγίζει τον Αβραάμ, κινήθηκε στην ίδια ευθεία και προωθούμενος ως trailer έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Ολυμπιακού, στη συνωμοσία του αριθμού 17: ο παίκτης με το Νο 17 σκόραρε στο 17ο λεπτό, απλώς την εστία του Ολυμπιακού την υπερασπίζεται πλέον ο Μέγερι και όχι ο Κοστάντσο, που επίσης φοράει το Νο 17!
Το γκολ του Ζέκα έγραψε τη μισή ιστορία του ντέρμπι των «αιωνίων», η άλλη μισή ήταν έργο Τζιμπούρ. Αλλά, διάβολε, τους χωρίζει ένα χάος: ο μεν Ράφικ πέτυχε το έβδομο γκολ του στο φετινό πρωτάθλημα, ο δε Ζέκα μόλις το πέμπτο σε ολόκληρη την πεντάχρονη επαγγελματική καριέρα του!
Ορφανός από πατέρα, ο Ζέκα έγινε από μικρός ο... βοηθός της μάνας του, ανέλαβε μάλιστα να συμμορφώνει και τον μεγαλύτερο αδερφό του, που ήταν επικηρυγμένος για τις αταξίες του στη γειτονιά τους. Μια κλασική ιστορία ενός παιδιού που βρήκε τη διέξοδό του στο ποδόσφαιρο και ακόμη κι όταν (το 2006) προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα της Κάσα Πία δεν σταμάτησε να κάνει αυτό που τον γοήτευε: κάθε Κυριακή έκανε το ball boy στην ομάδα του, για να βιώνει τη συγκίνηση του αγώνα, αλλά και για έναν πολύ πιο πρακτικό λόγο...
Επειτα από κάθε ματς του έδιναν δυόμισι ευρώ και ένα σάντουιτς!
Tο ένα χιλιοστό του... Πελέ
Επεσε στην περίπτωση ο Ζέκα, διότι άνοιξε το λογαριασμό του στο ελληνικό πρωτάθλημα σε μια μέρα που είναι σημαδιακή για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Στις 19 Νοεμβρίου του 1969 ο Πελέ πέτυχε το 1.000ό γκολ στην καριέρα του, το περιβόητο (στη γλώσσα του ίδιου, αλλά και του Ζέκα) «o Milesimo». Αυτό το ιστορικό τέρμα ο μεγάλος Βραζιλιάνος σταρ το σημείωσε με πέναλτι στον αγώνα της Σάντος με τη Βάσκο Ντα Γκάμα στο «Μαρακανά». Σαράντα δύο χρόνια αργότερα ένας... παικτάκος, που ομιλεί την ίδια γλώσσα, σκόραρε σε ντέρμπι «αιωνίων» και ασφαλώς θα θυμάται για πάντα αυτή τη μέρα. Για τον Πελέ ήταν το χιλιοστό, για τον Ζέκα ήταν απλώς «o primeiro»!

«Καταλαβαίνεις πόσο κυνικός έχει γίνει ένας λαός, όταν θεωρεί φυσιολογικό να πληρώνει περισσότερο αυτόν που ασχολείται με τις αποχετεύσεις του, παρά αυτόν που ασχολείται με τα μυαλά των παιδιών του» (J.F. Kennedy)

Οι Δάσκαλοι πληρώνονται υπερβολικά! Με τους παχυλούς μισθούς τους βάζουν μέσα το ελληνικό κράτος και δουλεύουν μόνο 9 μήνες τον χρόνο! Ήρθε η ώρα να βάλουμε τα πράγματα στην σωστή σειρά και να τους πληρώνουμε για αυτό που πραγματικά κάνουν…. Baby-sitting (προσέχουν τα παιδιά μας)! 

Μπορούμε να πετύχουμε να το κάνουν με λιγότερο από τον βασικό μισθό. Κάτι τέτοιο θα ήταν δίκαιο.Θα τους έδινα 3 ευρώ την ώρα και μόνο για τις ώρες που δουλεύουν και όχι για όλο τον χρόνο. Αυτό σημαίνει 15 ευρώ την ημέρα (8:15 πμ to 1:30 μμ ). Τώρα, πόσα παιδιά διδάσκουν την ημέρα; Γύρω στα 25; Δηλαδή 15Χ25=375 ευρώ την ημέρα.. Όμως θυμηθείτε δουλεύουν μόνο 180 μέρες τον χρόνο! Δεν πρόκειται να τους πληρώνουμε για να κάνουν διακοπές! Για να δούμε… αυτό είναι 375 Χ 180 = 67.500 ευρώ τον χρόνο. (Περίεργο μάλλον η αριθμομηχανή μου θέλει μπαταρίες!)

Και τι γίνεται με τους δασκάλους ειδικής αγωγής και αυτούς που έχουν μεταπτυχιακούς τίτλους; Για να είμαστε και λίγο δίκαιοι θα τους πληρώνουμε το βασικό ωρομίσθιο, που για λόγους στρογγυλοποίησης είναι 7ευρώ. Αυτό σημαίνει 7 επί 5 ώρες επί 25 παιδιά επί 180 μέρες= 157.500 ευρώ τον χρόνο!

(Μέσος μισθός Δασκάλου 20,000/180 μέρες = 111 ευρώ την ημέρα /25 μαθητές = 4.44/5 ώρες = 0.88 ευρώ την ώρα ανά μαθητή.)

Τρομερά φτηνή φροντίδα και φύλαξη παιδιών και από πάνω μορφώνουν και τα παιδιά σας. Τρελό εεε;… Για περιμένετε ένα λεπτό, κάτι πρέπει να γίνεται λάθος εδώ! Κάτι είναι σίγουρα λάθος!

Καλημέρα ....

Louis Daguerre: 224 επέτειος γέννησης του εφευρέτη της φωτογραφίας

Το σημερινό σήμα της Google άλλαξε προς τιμή του μεγάλου φυσικού, ζωγράφου και εφευρέτη Louis Daguerre που γεννήθηκε σαν σήμερα 18 Νοεμβρίου πριν 224 χρόνια ακριβώς, το 1787.
Ο άνθρωπος αυτός έμεινε στην ιστορία ως ο εφευρέτης της νταγκεροτυπίας, μίας πρώτης μορφής φωτογραφίας και φυσικά ως ένας από τους δημιουργούς της φωτογραφίας.
Δημιούργησε τον τον πρώτο εμπορικά επιτυχημένο τρόπο στον κόσμο για τη λήψη φωτογραφιών και μίλιστα είναι ο πρώτος φωτογράφος ανθρώπων.
Το σημερινό doodle της google απεικονίζει μία οικογενειακή φωτογραφία.
Πριν από την νταγκεροτυπία, για μία φωτογραφία απαιτούνταν ώρες ενώ με την εφεύρεση του Louis Daguerre ο χρόνος μειώθηκε στα 20-30 λεπτά.
Οι νταγκεροτυπίες δεν μπορούσαν να αναπαραχθούν σε αντίγραφα και οι επιφάνειες τους ήταν εξαιρετικά λεπτές, με συνέπεια για να μην καταστραφούν να καλύπτονται συχνά με γυαλί. Η εικόνα που παραγόταν εμφάνιζε το πρότυπο σε αντεστραμμένη όψη, ανάλογη με την κατοπτρική αναπαράσταση. Επιπλέον οι χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνταν ήταν ιδιαίτερα τοξικές.
Η παραγωγή της ήταν μία εξέλιξη της ηλιογραφίας,  και ξεκινά με την παράθεση των χάλκινων πλακών σε ιώδιο, όπου μέσω των αναθυμιάσεων διαμορφώνεται φωτοευαίσθητο ιωδίδιο του αργύρου. Οι πλάκες πρέπει να χρησιμοποιηθούν εντός μίας ώρας. Ακόλουθα εκτίθενται από 10 έως 20 λεπτά στο φως, ανάλογα με τη διαθέσιμη φωτεινότητα. Η εμφάνιση της εικόνας επιτυγχάνεται με την έκθεση της πλάκας σευδράργυρο, θερμαινόμενο σε 75° C

Η φωτογραφία που ακολουθεί έχει τον τίτλο "Boulevard du Temple" στο Παρίσι. Τραβήχτηκε το 1838 από τον Louis Daguerre και θεωρείται μία από τις πρώτες φωτογραφίες.

Όσο για τον τρόπο δημιουργίας της, φώτισε για 10 λεπτά μια μεταλλική πλάκα, την οποία είχε λούσει με χημικά για να μπορέσει να αποτυπωθεί η εικόνα στο φιλμ.

Όλοι οι άνθρωποι και τα κινούμενα αντικείμενα δεν μπορούσαν να αποτυπωθούν, αλλά παρόλα αυτά, κάτω και αριστερά της φωτογραφίας υπάρχει ένας άνθρωπος που κατάφερε να σταθεί (για 10 λεπτά) χωρίς να κινηθεί και όπως φαίνεται, λουστράρει τα παπούτσια του. Οι δύο φιγούρες είναι θολές, μια και προφανώς δεν γίνεται να είχαν μείνει τελείως ακίνητες, αλλά η πόζα είναι χαρακτηριστική. Και έτσι, άθελα του, ο Daguerre δημιούργησε την πρώτη φωτογραφία ανθρώπου.

deep blue dream...........

Teachers Are Gardeners

  .....................!

Και για να μην ξεχνιόμαστε σήμερα γιορτάζει η γενιά των πολιτικών που κατέστρεψαν την Ελλάδα.Η γενιά του πολυτεχνείου..

Endless - deep blue - dream

Ακόμα μια εκπληκτική διαφήμιση με παιδιά! ...

Οι λέξεις πονάνε - με ελλ. υπότιτλους

Τα παιδιά μαθαίνουν από τους Μεγάλους

Πως πρέπει να είναι ο δάσκαλος

Deep blue. . .

still

kalispera......