Δέκα υπέροχα πράγματα για να πείτε στο παιδί σας

12 απίθανες σκέψεις για μπαμπάδες!

Για να γίνει κάποιος «μπαμπάς» ή «πατέρας» (γιατί υπάρχει σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ορισμών) υποτίθεται ότι στη θεωρία είναι εύκολο αλλά στην πράξη μια προσπάθεια παραπάνω τη χρειάζεται! Παίζει ρόλο η ηλικία, η ιδιοσυγκρασία, ο χαρακτήρας, ο τρόπος που βλέπει καθένας τα πράγματα αλλά και το πώς διαχειρίζεται τις καταστάσεις. Συνταγή, βέβαια, δεν υπάρχει που να σε κάνει καλύτερο γονιό, όμως γνωστοί αλλά και ανώνυμοι άνθρωποι καταθέτουν στη συνέχεια 12 σημαντικές σκέψεις για εν ενεργεία ή μελλοντικούς μπαμπάδες που σίγουρα θα σας κάνουν εντύπωση. Κι αν όχι, νομίζω θα σας προβληματίσουν λίγο παραπάνω…
1. Ο πατέρας μου συνήθιζε να παίζει με τον αδελφό μου και εμένα στον κήπο. Η μαμά έβγαινε έξω και φώναζε: «θα χαλάσετε το γκαζόν!». Κι εκείνος της απαντούσε: «Δεν μεγαλώνουμε γκαζόν, αγόρια μεγαλώνουμε!» - Harmon Killebrew
2. Υπάρχουν τρία στάδια στη ζωή ενός άνδρα: Πρώτο στάδιο: Να πιστεύει στον Αη-Βασίλη. Δεύτερο στάδιο: Να μην πιστεύει στον Αη-Βασίλη. Τρίτο στάδιο: Να είναι ο ίδιος Αη-Βασίλης. – Ανώνυμος
3. Το πιο σημαντικό έργο που ένας πατέρας μπορεί να κάνει για τα παιδιά του είναι να αγαπάει τη μαμά τους. – Theodore M. Hesburgh
4. Oταν έρθει η εποχή που ένας άντρας αντιλαμβάνεται πως μάλλον ο πατέρας του είχε δίκιο για χιλιάδες πράγματα, συνήθως έχει ο ίδιος έναν γιο που τον θεωρεί λάθος! – Charles Wadsworth
5. Υποτίθεται πως κάθε άντρας μπορεί να γίνει πατέρας. Χρειάζεται όμως κάτι παραπάνω για να γίνει «μπαμπάς» – Ανώνυμος
6. Οταν ήμουν έφηβος 14 ετών, ο πατέρας μου ήταν τόσο αλαζόνας που δεν τον άντεχα λεπτό. Περιέργως, όταν έφτασα στα 21 ένιωσα μεγάλη έκπληξη από το πόσο πολλά κατάφερε να μάθει μέσα σε επτά μόλις χρόνια! – Μαρκ Τουαίν
7. Πραγματικά πλούσιος είναι ο άντρας που έχει παιδιά που τρέχουν να χωθούν στην αγκαλιά του, ακόμη κι όταν τα χέρια του είναι άδεια. – Ανώνυμος
8. Δεν έχει τόση σημασία ποιος ήταν αληθινά ο πατέρας μου, αλλά ποιος θυμάμαι εγώ πως ήταν. – Anne Sexton
9. Eίναι όντως αξιέπαινο να πάει ένας πατέρας το γιο του για ψάρεμα. Υπάρχει, όμως, ένα ιδιαίτερο μέρος στον παράδεισο για τον πατέρα που θα πάει την κόρη του για ψώνια. – John Sinor
10. Οι καλοί μπαμπάδες δίνουν στα παιδιά τους ρίζες και φτερά. Ρίζες για να νιώθουν πού είναι το σπίτι τους και φτερά για να πετάξουν μακριά και ελεύθερα. – Jonas Salk
11. Mπαμπάδες, αγαπήστε και αποδεχτείτε τα μέλη της οικογένειάς σας γι΄ αυτό που πραγματικά είναι, ακόμη κι αν η προσωπικότητά τους είναι πολύ διαφορετική από τη δική σας. Τα κουνέλια δεν πετούν, οι αετοί δεν κολυμπούν, οι γάτες δεν έχουν φτερά. Σταματήστε τώρα τις συγκρίσεις. Υπάρχει άφθονος χώρος για όλους στο δάσος! – Chuck Swindoll
12. Πώς σκέφτεται ένα παιδί για τον πατέρα του σε κάθε ηλικία:
4 ετών: Ο μπαμπάς μου μπορεί να κάνει τα πάντα!
7 ετών: Ο μπαμπάς ξέρει τόοοσα πολλά!
8 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τελικά και τόσα πολλά.
12 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τι του γίνεται.
14 ετών: Ο πατέρας μου; Άσε καλύτερα!
21 ετών: Ωχ πάλι αυτός μπροστά μου!
25 ετών: Κάτι ξέρει για το θέμα ο πατέρας μου αλλά όχι και πολλά πράγματα.
30 ετών: Θα πρέπει να μάθω τι ξέρει ο πατέρας μου για το θέμα.
35 ετών: Πριν αποφασίσουμε ας ζητήσουμε και τη γνώμη του μπαμπά.
50 ετών: Τι άραγε να πίστευε ο πατέρας γι΄ αυτό;
60 ετών: Τελικά ο πατέρας μου είχε τεράστια εμπειρία!
65+ετών: Α, ρε πατέρα! Μακάρι να ζούσες και να μιλούσαμε σήμερα οι δυο μας! – Ανώνυμος
www.perierga.gr

-Άκου Έλληνα ανθρωπάκο, απέτυχες...

«Σε φωνάζουν «ανθρωπάκο», κοινό άνθρωπο. Λένε πως χάραξε η εποχή σου, η «Εποχή του Κοινού Ανθρώπου».

Μα δεν είσαι συ που το λες, ανθρωπάκο. Το λένε εκείνοι, οι αντιπρόεδροι των μεγάλων εθνών, οι εργατοπατέρες, οι μετανιωμένοι γιοι των αστών, οι πολιτικοί και οι φιλόσοφοι. Σου προσφέρουν το μέλλον, μα δεν ρωτούν για το παρελθόν σου.

Κι όμως, είσαι κληρονόμος ενός τρομερού παρελθόντος. Τούτη η κληρονομιά καίει στη χούφτα σου σαν διαμάντι φλεγόμενο. Εγώ αυτό έχω να σου πω.

Ο γιατρός, ο τσαγκάρης, ο μηχανικός ή ο εκπαιδευτικός, για να προκόψουν στη δουλειά τους και να κερδίσουν το ψωμί τους, πρέπει να γνωρίζουν τις ελλείψεις τους. Εδώ και κάμποσες δεκαετίες παίρνεις παγκοσμίως τα ηνία στα χέρια σου. Το μέλλον της ανθρωπότητας θα εξαρτηθεί από τις σκέψεις και τις πράξεις σου. Όμως, οι δάσκαλοι κι οι αφέντες σου δεν σου μιλάνε για τον τρόπο που σκέφτεσαι πραγματικά. Δεν σου λένε ποιος είσαι στα αλήθεια. Κανένας δεν τολμά να σε φέρει αντιμέτωπο με τη μοναδική πραγματικότητα που έχει τη δύναμη να σε καταστήσει κύριο του πεπρωμένου σου. Είσαι «ελεύθερος» από μια άποψη μονάχα: Ελεύθερος από την αυτοκριτική, που μπορεί να σε βοηθήσει να κουμαντάρεις τη ζωή σου.

Δεν σ’ άκουσα να παραπονιέσαι ποτέ: «Με εκθειάζετε σαν το μελλοντικό αφέντη του εαυτού μου και του κόσμου μου. Αλλά δε μου λέτε πώς γίνεται κανείς αφέντης του εαυτού του. Δεν μου λέτε ποια είναι τα λάθη και τα ελαττώματα μου, που σφάλλω στον τρόπο που σκέφτομαι και πράττω». Επιτρέπεις στους ισχυρούς να απαιτούν τη δύναμη εν ονόματι «του ανθρωπάκου». Όμως, εσύ ο ίδιος παραμένεις βουβός. Ενισχύεις τους ισχυρούς με περισσότερη δύναμη. Επιλέγεις για εκπροσώπους ανθρώπους αδύναμους και κακοήθεις. Τελικά διαπιστώνεις πάντα, πολύ αργά, πως σ’ έπιασαν κορόιδο…

Διαφέρεις από τον ισχυρό σε τούτο μόνο: Ο ισχυρός υπήρξε κάποτε ένας πολύ μικρός ανθρωπάκος, αλλά ανέπτυξε μια σημαντική ικανότητα. Αναγνώρισε την ποταπότητα και την ανεπάρκεια των σκέψεων και των πράξεων του. Κάτω από την πίεση κάποιου έργου που θεώρησε σημαντικό, έμαθε να διακρίνει ότι η μικρότητα κι η ευτέλειά του απειλούσαν την ευτυχία του. Με άλλα λόγια ο ισχυρός γνωρίζει πότε και σε τι, είναι ανθρωπάκος. Ο ανθρωπάκος, όμως, δεν γνωρίζει ότι είναι ποταπός και φοβάται να το μάθει. Κρύβει την ποταπότητα και την ανεπάρκεια του πίσω από αυταπάτες δύναμης και μεγαλείου, τη δύναμη και του μεγαλείου κάποιου άλλου. Είναι περήφανος για τους μεγάλους στρατηγούς του, αλλά όχι για τον εαυτό του. Θαυμάζει την ιδέα που δεν είχε κι όχι εκείνη που είχε. Όσο λιγότερο καταλαβαίνει κάτι, τόσο περισσότερο πιστεύει σ’ αυτό. Κι όσο καλύτερα αντιλαμβάνεται μια ιδέα, τόσο η πίστη του σ’ αυτήν κλονίζεται…

Ο ανθρωπάκος δεν θέλει να ακούσει την αλήθεια για τον εαυτό του. Δεν θέλει να σηκώσει το φορτίο της μεγάλης ευθύνης που τον βαρύνει, είτε του αρέσει, είτε όχι. Θέλει να παραμείνει ανθρωπάκος, ή να γίνει μεγάλος ανθρωπάκος. Θέλει να γίνει πλούσιος, εργατοπατέρας, επικεφαλής του συλλόγου βετεράνων ή πρόεδρος του φιλόπτωχου. Δεν θέλει, όμως, να αναλάβει την ευθύνη για τη δουλειά του, για τα αποθέματα τροφίμων, για το οικιστικό, τη συγκοινωνία, την παιδεία, τις επιστημονικές έρευνες, τη διοίκηση ή οτιδήποτε άλλο…”.

απόσπασμα από το βιβλίο ''Άκου ανθρωπάκο'' του Βίλχελμ Ράιχ

Ή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΗΣΥΧΙΑ...

Δικαιολογίες τέλος…

Ο φασισμός εχει 2 πλευρές… Εκφράζεται πότε χαμηλόφωνα και πότε δυνατά… Ξεκινάει απο τον πατέρα που βρίζει το μεσημέρι στο τραπέζι τους μετανάστες, περνάει απο τη δασκάλα που βλέπει τα παιδιά να τραμπουκίζουν εναν μετανάστη μαθητη στο σχολείο και σιωπά, φτάνει στην καθημερινή αναπαραγωγή του ρατιστικού λόγου πάνω απο ενα φραπέ και καταλήγει στην εκλογική αντιπροσώπευση όλων αυτών με προκάλυμμα κάποιες αστείες δικαιολογίες. Ο φασισμός εχει 2 πρόσωπα, το ένα πρόσωπο είναι αυτό που φαίνεται στην τηλεόραση ή στις φωτογραφίες (που δεν φτανουν όμως ποτε ως την tv) και δείχνουν ξυρισμένα κεφάλια με μαχαίρια στα χέρια… το άλλο πρόσωπο είσαι εσύ, που σήμερα γελούσες στη δουλειά με τους συναδέλφους σου για τον ξυλοδαρμό μιας γυναίκας 60 χρονών απο ενα θρασύδειλο ανθρωπάριο. Είσαι εσύ που είπες “καλά της έκανε” και κρύβεις πίσω απο μια τόσο μικρή φράση ενα βουνό απο μίσος, κόμπλεξ και ψυχολογικά προβλήματα… το άλλο πρόσωπο του φασισμού είσαι εσύ που επικροτείς τον νεοναζί και τον οπλίζεις για την επόμενη επίθεση.

Η ΧΑ πήρε βήμα στην τηλεόραση, αύξησε τις επιθέσεις σε βάρος μεταναστών και απεργών επειδή κάποιοι την ψήφισαν, επειδή κάποιοι έριξαν ενα ψηφοδέλτιο στην κάλπη με την χαζή δικαιολογία “να ψηφίσουμε κατι μικρό μωρε, οτι να’ναι”, ή με ηλίθια επιχειρήματα του στυλ “να πάνε στη βουλή να τους δείρουν” ή “να κανουν κάτι για τους λαθρομετανάστες”. Όμως το κόμμα που ψήφισες δεν είναι “οτι να’ναι”… είναι ενα νεοναζιστικό μόρφωμα που μαχαιρώνει και ξυλοκοπεί αδύναμους ανθρώπους, είναι ενα συνοθύλευμα απο αμόρφωτους τραμπούκους της νύχτας που δρούν σαν δολοφονική συμμορία υπο την κάλυψη της αστυνομίας. Και εσύ το ψήφισες. Όχι, δεν θα δείρει τα λαμόγια της βουλής… χτυπάει μετανάστες και νεα παιδιά επειδη δεν τους αρέσει η εμφάνισή τους, χτυπάει αριστερούς, χτυπάει κομμουνιστές, χτυπάει αναρχικούς, χτυπάει απεργούς εργάτες.

Η κρίση δεν είναι δικαιολογία, δεν φταίει οτι είσαι άνεργος, δεν φταίει οτι σου κόψαν τον μισθό. Στην κατοχή οι άνθρωποι πεθαίναν στους δρόμους απο την πείνα, τρέμανε μην εκτελεστούν σε κάποιο μπλόκο… δεν στράφηκαν όμως στους ναζιστές, δεν δικαιολόγησαν τους εγκληματίες φασίστες, δεν λύγισαν, έμειναν πιστοί στις αρχές τους. Σε θυμάμαι και πριν το 2009, προτού ξεσπάσει η κρίση να βρίζεις τους αλβανούς, να πανηγυρίζεις για το μαχαίρωμα των αλβανών στην Ομόνοια, σε είδα και πρίν την κρίση να βρίζεις τους ομοφυλόφιλους ή τα παιδιά που κατεβαίναν στην πορεία. Η κρίση σε αγρίεψε αλλα δεν σε άλλαξε και τόσο…

Όσο και να ισχυρίζεσαι οτι δεν είσαι φασίστας μέσα σου κουβαλάς ολα τα συστατικά του φασισμού… τη δειλία, την μισανθρωπιά, τα κόμπλεξ, την εξουσιομανία, τον φόβο… Όσο και αν το παίζεις ηθικός, πολιτισμένος, λογικός ή δημοκράτης, καθημερινά -με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- υποστηρίζεις την ακροδεξιά βία, υποστηρίζεις και δικαιολογείς δολοφόνους. Πρώτα είπες “οι μετανάστες φταίνε, είναι εγκληματίες”, σήμερα είπες “αυτες φταίνε, ήταν προκλητικές”, αύριο θα λές “εκείνοι φταίνε, είναι απεργοί, είναι κουμούνια, είναι ανώμαλοι”… και ο φασίστας θα χτυπάει ξανά γιατι εσύ τον επιβραβεύεις, εσύ τον δικαιολογείς, εσύ τον υποστηρίζεις, εσύ αναπαράγεις τα επιχειρήματα και την προπαγάνδα του, εσύ τον ψηφίζεις…

Κάθομαι πολλές φορές και εγώ μουδιασμένος απέναντί σου και δεν σηκώθηκα μια φορά να σου πώ οτι όσες δικαιολογίες και να βρείς η αλήθεια δεν αλλάζει…δικαιολογείς μαχαιροβγάλτες, χαίρεσαι με τις επιθέσεις στους μετάνάστες, γουστάρεις να βλέπεις γυναίκες να τρωνε ξύλο, μισείς τους ομοφυλόφιλους, γουστάρεις να βλέπεις αίμα.

…είσαι φασίστας, τόσο δειλός που φοβάσαι να αναλάβεις το βάρος αυτών που υποστηρίζεις.

Δικαιολογίες τέλος…

ΥΓ: το κείμενο δεν απευθύνεται “τυφλά” αλλα σε εκείνους πού σήμερα το πρωί σχολιαζαν στη γειτονιά, στο γραφείο ή στα διάφορα site “καλα της εκανε” και κυρίως στους ακόμα πιο δειλούς, που χασκογελούσαν  ή πατούσαν like σε καθε τέτοιο εμετικό σχόλιο..

Επιτέλους βρέθηκε και ένας να ρίξει δυο χαστούκια σε αυτούς που μας εμπαίζουν.........

Η Σημασία του Εθελοντισμού

Εθελοντής είναι ο πολίτης εκείνος που προσφέρει ανιδιοτελώς τον ελεύθερ χρόνο του ή τη γνώση του για χρήσιμες δράσεις προς όφελος άλλων, χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα. Με αυτή την έννοια ο εθελοντισμός ταυτίζεται με τη φιλανθρωπία, όπως χρησιμοποιήθηκε κατά την κλασική εποχή κυρίως για να αποδώσει μια καινούργια αρετή, την αγάπη για το συνάνθρωπο.Όσο όμως και αν επιδιώχθηκε από όλους να ταυτιστούν οι δύο έννοιες, ο εθελοντισμός συνεχίζει να εμπνέει περισσότερο, ειδικά στη σημερινή εποχή που κυριαρχεί ο ατομικισμός. Η διαφορά ανάμεσα στον εκπαιδευμένο εθελοντήκαι στην παλιά έννοια της φιλανθρωπίας είναι ότι ο εθελοντής αντιμετωπίζει τα άτομα που έχουν δυσκολίες, τα άτομα στα οποία προσφέρει εθελοντική εργασία, όχι με οίκτο αλλά σαν άτομα ισότιμα τα οποία περνούν δυσκολίες και στα οποία μπορεί να προσφέρει. Η διαφορά είναι ότι τα βλέπει ισότιμα. Δεν θεωρεί ότι ο ίδιος είναι ανώτερος, ότι ξέρει περισσότερα, ότι είναι "καλύτερος".



 
Το προφίλ του εθελοντή

• Να είναι οργανωμένος και εκπαιδευμένος.
• Να έχει εξειδικευτεί στον τομέα του για να μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα τη στιγμή που θα του ζητηθεί.
• Να μπορεί ύστερα από την κατάλληλη εκπαίδευση να αναλάβει πρωτοβουλίες όπου και όταν χρειαστεί.
• Να είναι πρόθυμος να οργανωθεί και να συντονιστεί με τις υπόλοιπες ομάδες εθελοντών ή με άλλες κρατικές υπηρεσίες ή οργανωμένες ομάδες που έχουν ανπτύξει ένα εσωτερικό δεσμό και μπορούν να λειτουργούν πιο εύολα μεταξύ τους.

Ο δε φορέας στον οποίο ο εθελοντής προσφέρει ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες του πρέπει να μην παραγνωρίζει το δικαίωμα του εθελοντή:

• Να έχει ένα συγκεκριμένο καθήκον με αρχή και τέλος.
• Να έχει το καθήκον του μια συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης. Θα ήταν αδύνατον ένας εθελοντής να προσφέρει τον ελεύθερο χρόνο του χωρίς να ξέρει πότε θα σταματήσει.
• Να έχει τη δυνατότητα να φύγει από το πρόγραμμα όποτε το θελήσει.
• Να αισθάνεται ασφαλής, σίγουρος και κυρίως οικεία.

Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

Η Ομοσπονδία Περιβαλλοντικών Οργανώσεων Κύπρου (ΜΚΟ) με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος δηλώνει ότι συνεχίζει τις συντονισμένες προσπάθειες της για άσκηση πίεσης προς κάθε κατεύθυνση για αειφόρο ανάπτυξη και θέσπιση συγκεκριμένων στόχων σε όλους τους περιβαλλοντικούς τομείς.

Σε ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία αναφέρει ότι «η επιδείνωση των περιβαλλοντικών προβλημάτων επιτάσσουν σε όλους μας την ανάγκη, να σταματήσουμε να αγνοούμε το μέλλον των παιδιών μας και των επόμενων γενεών, να μειώσουμε το οικολογικό μας αποτύπωμα κατά 60% τουλάχιστον και να συνεχίσουμε τη δράση ενάντια στη συνεχιζόμενη απώλεια της βιοποικιλότητας που οφείλεται στην αλόγιστη ανθρώπινη παρέμβαση στο φυσικό περιβάλλον».

Θα πρέπει, επίσης, συνεχίζει η Ομοσπονδία, «να πιέσουμε για την μείωση της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής και να προσαρμοστούμε έγκαιρα στην παρούσα κλιματική αλλαγή που βιώνουμε, να μειώσουμε στο ελάχιστο τα σύμμεικτα οικιακά μας απόβλητα κάνοντας διαλογή στην πηγή και μειώνοντας τον υπερκαταναλωτισμό και να εξοικονομούμε νερό, ενέργεια και όλους τους φυσικούς πόρους που μας χαρίζει η φύση».

Η Ομοσπονδία αναφέρει ότι «για να επιτευχθούν οι πιο πάνω στόχοι απαιτείται κοινό όραμα, κοινή προσπάθεια εκ μέρους του κράτους, των διαφόρων οργανωμένων φορέων και του κάθε ευαισθητοποιημένου πολίτη».

Στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι «φέτος, η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος είναι αφιερωμένη στην Πράσινη Ανάπτυξη και η Ομοσπονδία Περιβαλλοντικών Οργανώσεων Κύπρου, υποστηρίζει κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση της βιώσιμης ανάπτυξης μέσα από ένα μοντέλο που θα στοχεύει στην ποιότητα και όχι την ποσότητα των υλικών, την θέσπιση μέτρων για σεβασμό στη φέρουσα ικανότητα των οικοσυστημάτων και στην συμφιλίωση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον».

Η Ομοσπονδία, όπως αναφέρει, «κρούει τον κώδωνα κινδύνου για την αλόγιστη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, την περιβαλλοντική καταστροφή, την μείωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων και την επιδείνωση της πείνας ανά το παγκόσμιο».

Προς αυτήν την κατεύθυνση και σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο, απευθύνει έκκληση προς την Κυπριακή Δημοκρατία να ασκήσει τα καθήκοντά της ως Προεδρεύουσα χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το επόμενο εξάμηνο, καταλήγει η ανακοίνωση.

Ο Bill Gates σε μια πρόσφατη ομιλία του σε ένα γυμνάσιο...
μίλησε για 11 κανόνες ζωής που δεν έμαθαν και δεν θα μάθουν στο σχολείο. Μιλάει για το πως οι «προοδευτικοί» δάσκαλοι δημιούργησαν μια γενιά χωρίς αίσθηση της πραγματικότητας και πως αυτή αντίληψη προετοιμάζει τα παιδιά να αποτύχουν στον πραγματικό κόσμο.

 
Κανόνας 1: Η ζωή δεν είναι...
δίκαιη - συνήθισέ το!

Κανόνας 2: Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για την αυτό-εκτίμησή σου. Περιμένει πρώτα να επιτύχεις εσύ ο ίδιος κάτι ΠΡΙΝ αισθανθείς καλά με τον εαυτό σου.

Κανόνας 3: Δεν θα κερδίσεις 60.000 ευρώ το χρόνο τελειώνοντας το σχολείο. Δεν πρόκειται να γίνεις αντιπρόεδρος με δωρεάν αυτοκίνητο και κινητό τηλέφωνο μέχρι να τα κερδίσεις και τα δύο.

Κανόνας 4: Εάν νομίζεις ότι ο καθηγητής σου είναι σκληρός, περίμενε μέχρι να δεις το αφεντικό.

Κανόνας 5: Το γύρισμα των μπιφτεκιών δεν σου μειώνει την αξιοπρέπεια. Οι παππούδες σου είχαν μια διαφορετική λέξη για αυτή την εργασία: την έλεγαν ευκαιρία.

Κανόνας 6: Εάν τα μουσκέψεις, ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ. Γι' αυτό μην κλαψουρίζεις για τα δικά σου λάθη, αλλά μάθε από αυτά.

Κανόνας 7: Πριν γεννηθείς, οι γονείς σου δεν ήταν τόσο βαρετοί όσο είναι σήμερα. Έγιναν έτσι πληρώνοντας τους λογαρισμούς σου, καθαρίζοντας τα ρούχα σου και ακούγοντάς σε να λες πόσο «cool» είσαι. Πριν λοιπόν σώσεις τα δάση από τα παράσιτα της γενιάς των γονιών σου, προσπάθησε να καθαρίσεις τη ντουλάπα στο δωμάτιό σου.

Κανόνας 8: Το σχολείο μπορεί να έχει βρει τον τρόπο να εξαλείψει τις διαφορές μεταξύ κερδισμένων και χαμένων, αλλά η ζωή ΟΧΙ. Μερικά σχολεία έχουν απορρίψει τις αρνητικές βαθμολογίες και θα σου δώσουν όσες ευκαιρίες θέλεις για να βρεις τη σωστή απάντηση. Αυτή η κατάσταση δεν μοιάζει ούτε στο ελάχιστο με την πραγματική ζωή.

Κανόνας 9: Η ζωή δεν είναι χωρισμένη σε εξάμηνα. Δεν υπάρχουν ολόκληρα καλοκαίρια διακοπών και πολύ λίγοι υπάλληλοι είναι διατεθειμένοι να σε βοηθήσουν να «βρεις» τον εαυτό σου. Αυτό μπορείς να το κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου.

Κανόνας 10: Η τηλεόραση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η πραγματική ζωή. Στη πραγματική ζωή οι άνθρωποι είναι στις δουλείες τους και όχι στα μπαρ και στα καφενεία.

Κανόνας 11: Να είσαι ευγενικός με τους σπασίκλες. Στο τέλος μάλλον θα καταλήξεις να δουλεύεις για έναν από αυτούς.

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:



Κανόνας 1: Η ζωή δεν είναι δίκαιη αλλά ούτε και αξιοκρατική - βρες ένα μέσο

Κανόνας 2: Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για την αυτό-εκτίμησή σου. Το σύστημα την τσαλαπατά είτε έχεις τα κότσια είτε όχι. Ποτέ η ανοησία και το δήθεν δεν είχαν τόση επιτυχία και κερδοφορία σε μια χώρα όσο στην Ελλάδα...

Κανόνας 3: Δεν θα κερδίσεις 60.000 ευρώ το χρόνο τελειώνοντας το σχολείο. Χρειάζεται ένα πολιτικό ισχυρό μέσο, αρκετή ξετσιπωσιά ώστε να γίνεις διευθύνων σύμβουλος σε μια κερδοφόρα κρατική υπηρεσία με δωρεάν αυτοκίνητο και κινητό τηλέφωνο μέχρι να την απαξιώσεις και να συνεχίσεις σε μία άλλη. Τα λεφτά ΕΚΕΙ υπάρχουν και είναι ακόμη πιο πολλά. Περιουσία σε χρόνο dt...

Κανόνας 4: Εάν νομίζεις ότι ο καθηγητής σου είναι σκληρός, περίμενε μέχρι να δεις το "δίκαιο" κράτος.


Κανόνας 5: Το γύρισμα των μπιφτεκιών δεν σου μειώνει την αξιοπρέπεια. Απλά σήμερα είναι καταλληλότερο για τους Αλβανοπακιστανορωσσοπόντιους που έχουν κάνει περιουσίες και αύριο θα σου νοικιάζουν το σπίτι... Εσύ είσαι για άλλα κόλπα. Να τρως τη σύνταξη του μπαμπά, να τη βγάζεις στα καφέ και να περιμένεις τη χρυσή ευκαιρία που θα αποκτήσεις απλά και γρήγορα με τα προαναφερθέντα προσόντα (βλέπε το 3)

Κανόνας 6: Εάν τα μουσκέψεις, ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ. ΑΠΛΑ Η ΚΑΚΗ ΣΟΥ ΤΥΧΗ. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα reality....

Κανόνας 7: Πριν γεννηθείς, οι γονείς σου δεν ήταν τόσο βαρετοί όσο είναι σήμερα. Oύτε βέβαια και τόσο καταθλιπτικοί και απελπισμένοι... Εσύ βέβαια με αυτά που σου πασάρει η TV είσαι ένας/μια STAR.... που απλά δεν έχεις ανακαλυφθεί ακόμη...

Κανόνας 8: Το σχολείο μπορεί να έχει βρει τον τρόπο να εξαλείψει τις διαφορές μεταξύ κερδισμένων και χαμένων, αλλά η ζωή ΟΧΙ. Μερικά σχολεία έχουν απορρίψει τις αρνητικές βαθμολογίες και θα σου δώσουν όσες ευκαιρίες θέλεις για να βρεις τη σωστή απάντηση. Στην πραγματική ζωή εάν είσαι αδίστακτος και κάνεις τις σωστές επιλογές τότε οι αρνητικές βαθμολογίες εξαλείφονται τελείως.. Βρίσκεις άλλα κορόιδα να πληρώσουν γι αυτές. Βλέπε ΠΟΛΙΤΙΚΗ/ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ VS ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ....


Κανόνας 9: Η ζωή δεν είναι χωρισμένη σε εξάμηνα. Δεν υπάρχουν ολόκληρα καλοκαίρια διακοπών αλλά οι αδιάκοπες διακοπές... Κι αν μια κυρία της καλής κοινωνίας σπάσει το νυχάκι της πέφτει σε κατάθλιψη... Η Ελλάδα βουλιάζει και ο Γιωργάκης πάει διακοπές για να ξεκουραστεί από τα ταξίδια αναψυχής και δημόσιας προβολής. Ο Κωστάκης μετά από τέτοια εξοντωτική πορεία πράττει ομοίως. Έχεις τόσα καλά παραδείγματα...


Κανόνας 10: Η τηλεόραση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η πραγματική ζωή. Στη πραγματική ζωή στους ανθρώπους συμβαίνουν ακόμη καλύτερα πράγματα. Αρκεί να είσαι με τους κερδισμένους αλήτες αυτής της χώρας.

Κανόνας 11: Να είσαι ευγενικός με τους ΑΛΗΤΕΣ. Στο τέλος μάλλον θα καταλήξεις να δουλεύεις για έναν από αυτούς.


ευτυχώς που υπάρχουν και εξαιρέσεις.. κάποιες από αυτές θα βγάλουν τη χώρα από το βούρκο